Η σκόνη αρνείται το μάρμαρο, το άχυρο ντύνεται την φθορά, η όραση ανοίγει τα κατώφλια .

Και να που γεννιέται ένας συναισθηματικός θόλος, μια περιέλιξη σπείρας ,μια επιφάνεια διάτρητη, να μας περάσει στους μακρινούς διαδρόμους μιας αβέβαιης ετυμολογίας, αναζητώντας, μέσα στις χωμάτινες κόχες, τις  ζωγραφικές λέξεις σαν κοσμικές μικρογραφίες .

Μια σαύρα δραπετεύει  και η αναπαράσταση γίνεται ένα σώμα εκφράσεων που τονίζει τις αντιστροφές του χρόνου