Ενα είδος κουτιού, που ο τοίχος είναι φτιαγμένος από ανάμνηση και η πόρτα από το μάτι .

Ακινησία μέσα σ’ένα φανταστικό δωμάτιο που θα είναι το σώμα κι ύστερα είμαι  εγώ ο χώρος που βρίσκομαι . Στοχαστική η  αράχνη πλέκει  την κατοίκηση ξεφεύγοντας από την σφαίρα του γνωστού, σαν μέσα από μια τρύπα, μας οδηγεί στα αντικείμενα μιας υπαρξιακής μοναξιάς